Ontspanvertraging
De irritante ontspanvertraging
U drukt op de ontspanknop en er gebeurt niets. Bent u sport aan het fotograferen dan is de bal al uit het zicht voordat de opname gemaakt wordt.
Het kost dan soms moeite om de camera niet op de grond te smijten en er luid schreeuwend op te gaan staan dansen
Vooral mensen die voor het eerst met een digitale camera werken hebben deze onplezierige verrassing. Zeker als je al je hele leven met een camera met film hebt gewerkt.
Veel mensen beginnen dan ook nog met het nemen van een paar actiefoto’s en ontdekken dan als snel de meest gekmakende eigenschap van digitale cameras namelijk de ontspanvertraging die ook wel sluitervertraging en afdrukvertraging wordt genoemd. De tijd die verloopt tussen het indrukken van de ontspanknop en het daadwerkelijke maken van de foto.
Gekmakend en frustrerend
artikelen over dit onderwerp hebben aangetoonde dat de afdrukvertraging wordt veroorzaakt door1. Het scherpstel systeem van de camera
2. De tijd het de camera vraagt om het beeld digitaal te verwerken
3. Reactietijd van het fotograaf
De nummers één en drie zijn ook de gebruikers van een analoge camera wel bekend. Die zijn niet specifiek voor een digitale camera. En men is ook in de analoge wereld gewend aan een aantal milliseconden om te richten en scherp te stellen.
Een simpele oplossing is het terugbrengen van de lensopening om de scherptediepte te verbeteren, of om de camera op het object te richten dat u scherp wilt hebben en dan de ontspanknop halverwege in te drukken zodat de camera alvast scherp stelt. Daarna nemen we het onderwerp goed in beeld en druk de ontspanknop verder in.
De menselijke reactietijd is niet echt veranderd ten opzichte van analoge camera’s. Men ervaart daar nog gewoon wat men al gewend was.
Dus laten we eens kijken naar nummer twee, de tijd die het vraagt om de afbeelding te verwerken
Verwerkingstijd van de afbeelding
De tijd die het kost tot de camera klaar kan zijn voor de volgende opname komt voort uit een aantal stappen die nodig zijn om de opname uiteindelijk op de geheugenkaart te krijgen.
1. Kleurencorrecties.
De camera moet nu elk lichtgevoelig onderdeel op de sensor onderzoeken en de waarde ervan bepalen. Dit wordt gedaan voor de groene, blauwe en rode kleur en hieruit wordt de juiste kleur bepaald<br><br>
Stel dat een sensor 2 bij 2 pixels zou meten. Dan zouden er 4 berekeningen nodig zijn. Bij 3 bij 3 zijn dat er 9, bij 4 x 4 worden het er 16. Het is dus een kwadratisch verband. Bij een sensor van 4m bij 4m pixels (16 megepixel dus) zijn dit al 16.000.000.000.000 berekeningen. Eigenlijk is onze digitale camera dus oersnel.
2. Verscherpen.
Verscherpen versterkt het contrast door het opzoeken en het verscherpen van de randen tussen contrasterende vlakken.
3. Compressie.
Dit proces rekent de bits van de sensor om naar het opslagformaat en afhankelijk daarvan worden en er nullen toegevoegd om aan meer tekens te komen of wordt het omgerekend naar bijvoorbeeld 8 bits. Hierdoor wordt de benodigde hoeveelheid geheugenruimte naar acceptabele waarden teruggebracht.
Deze steps vereisen een gigantisch bedrag aan rekentijd, dat mag wel duidelijk zijn.
Geen wonder dat je wel eens een opname mist. Willen we toch actiefoto’s maken dan kan dat allereerst met een camera die een “consecutive mode” heeft. Hierbij wordt snel een serie opnamen gemaakt in de hoop dat de goede erbij zit. Dit vereist een camera met een grote “buffer” om foto’s vast te houden om te verwerken
En ten tweede het voorbereid zijn op de opname door het indrukken en omlaag houden van de ontspanknop vlak voor de gebeurtenis.
Dit vereist een handigheid om de toekomst te voorspellen, iets wat de meesten van ons niet bezitten.
De toekomst van het sneller schieten
Alles zou uiteraard een stuk simpeler worden als we kans zouden zien om de snelheid van de microprocessor verder op te voeren.
Zelfs met grote buffers wordt de snelheid waarin de data wordt overgestuurd naar de processor begrensd door de snelheid waarmee data wordt opgehaald van de sensor.
De snelheid van de processor is de volgende flessenhals. Een grotere kloksnelheid en het sneller overbrengen van gegevens zou de ontspanvertraging terugbrengen of er zelfs een eind aan maken.
Er zijn verscheidene technologieën in aantocht waarmee men dat hoopt te bereiken
1. Nanotube en nanowire technologieën.
Beiden zijn nakomelingen van de “nanotechnologie”, de mogelijkheid om zeer kleine apparaatjes op het “nano” niveau te maken, een biljoenste van een meter in formaat in plaats van een miljoenste van een meter (micrometer) en daarmee een 500 ghz kloksnelheid te bereiken.
2. DNA ja, u leest het goed.
We spreken dan over computers gebaseerd op strengen dna waarin informatie is opgeslagen en verwerkt wordt.
3. Gebruik van andere materialen
• gallium arsenide dat een veel grotere snelheid heeft en dat al jaren gebruikt wordt voor militaire doeleinden.
• silicon germanium chips verhogen het doorgeven van signalen op basis van licht.
Deze werken van huis uit het best bij extreem koude temperaturen maar veel computer simulaties hebben laten zien dat ze gemaakt kunnen worden voor naar benadering 1000 ghz (1 thz) bij kamertemperatuur.
• indium antimonide..
Dit is dan veel sneller dan silicium
• optical transistors..
Een glasachting materiaal dat bekend staat als chalcogenide verandert in een schakelaar als de doorlatende eigenschappen worden veranderd.
En het meest recente onderzoek betekent het overdekken van een virus met een geleidend materiaal
4. Parallel Processing.
Zoals de laatste tijd te zien is zijn de chips fabrikanten bezig om steeds meer processoren op een chip te bakken. De digitale camera zou veel voordeel kunnen hebben van het scherpstellen, verscherpen en verplaatsen van de data als dat tegelijkertijd zou zijn
5. Verbetering in de efficientie waarmee de programmacode wordt afgehandeld door terugbrengen van het aantal regels code zou het gehele proces ook meer efficient kunnen maken.
Volhouden en wachten op de toekomst
De echte oplossing voor deze gekmakende afdrukvertraging lijkt toch vooral te vinden te zijn bij het materiaal waaruit de processor vervaardigd is en er lijken nog grote sprongen voorwaarts te maken bij de programmatuur.Maar we zullen er nog wel een tijdje op moeten wachten
Hoewel er een paar alternatieve materialen zijn is het meeste nog steeds in de onderzoeks- en ontwikkelingsfase..
Zelfs als het eindelijk tevoorschijn komt uit de laboratoria zal het eentoekomstige digitale camera aanzienlijk duurder maken. En dat voor iets wat een analoge camera van nature niet heeft. Maar de voordelen van de digitale camera zijn toch wel zodanig dat dit voor lief genomen zal worden. En grootschalige toepassing zal de prijs fors doen dalen. We wachten het rustig af.
En nu verder:
Home
Meer over het model dat de workshop geeft
Boek een model met gratis studio
